In oktober van dit jaar verbrandden of stikten 60.000 kippen tijdens een stalbrand op een bedrijf in Waddinxveen.
De eigenaar van het bedrijf, zo te zien een vriendelijke sympathieke en zeer verslagen man, vertelt in een interview met Omroep West kapot te zijn van de ramp: "Hier heb je 30 jaar lang aan gewerkt, gebouwd en gezweten". Hij heeft zelfs gehuild de volgende dag en je kunt horen dat zijn emoties oprecht en authentiek zijn: "Je ziet wel 30 jaar werk waar je met hart en ziel ingezeten hebt verloren gaan."
1972
Zijn uitspraken brachten mij plotseling terug bij een ander televisie-interview dat ik héél lang geleden zag en dat me altijd is bijgebleven omdat het zo bizar was.
Het was 1972, ik zat nog op de middelbare school en we hadden 2 dagen aan de tv gekluisterd gezeten omdat tijdens de Olympische spelen in München bijna het voltallige Israëlische sportteam was gegijzeld. Sommigen waren in hun flat in koele bloede doodgeschoten, anderen zouden levend verbranden in een helikopter op het vliegveld.
Een sportverslaggever die de tijd van de uitzending moest vullen stelde de Nederlandse atleet Jos Hermens (een sympathieke rustige jongen met een snor en een grote bril) de vraag: "Wat doet dit allemaal met je?"
Het voor ons verbijsterende, antwoord luidde zoiets als: "Ja, het doet wel wat met je, het haalt je behoorlijk uit je concentratie".
Op dat moment zakte mijn mond open van verbazing en verontwaardiging.
Later heb ik het begrepen. Hoe iemand als topsporter jarenlang traint voor zo'n wereldgebeurtenis, in de flow zit van presteren, een medaille halen. Het is je hele wereld geworden. Alles wat er om je heen gebeurt kun je dan alleen nog in dat kader plaatsen.
Het besef van wat de gruwelijke dood van je collega-topsporters echt betekent kan dan gewoon nog niet doordringen. Daar is geen ruimte voor. Daarom was zijn antwoord op dat moment vanuit zijn perspectief niet egocentrisch of onverschillig maar authentiek en oprecht..
Een paar dagen na dit interview is de werkelijkheid bij Jos Hermens alsnog doorgedrongen en is hij één van de weinige sporters geweest die uit respect voor de omgekomen collega's zijn deelname aan de Spelen heeft afgebroken. Hij verspeelde daarmee zijn enige kans om ooit in zijn leven een Olympische medaille te halen en werd om zijn beslissing door sommige andere sporters als een watje bespot.
Maar nadat de werkelijkheid echt tot hem door was gedrongen kon hij niet anders.
Ik heb altijd diepe bewondering en respect gehad voor die beslissing.
Terug naar 2016 en de kippenboer uit Waddinxveen.
Kippen zijn intelligente, sociale en gevoelige dieren. Wetenschappers hebben vastgesteld dat hun intelligentie veel overeenkomsten heeft met die van primaten. Ze zijn in staat om complexe problemen op te lossen, oorzaak en gevolg te begrijpen, kennis door te geven, zelfbeheersing te tonen en ze maken zich zelfs zorgen over de toekomst. Ze zijn daarin intelligenter dan honden of katten. Kippen hebben een complexe communicatie met een specifieke betekenis, spelen met elkaar en praten tegen hun ongeboren kuikens in het ei. Ze kunnen meer dan 100 individuen herkennen en onthouden, waaronder ook mensen.
Maar veel belangrijker dan dit alles: kippen kennen stress, pijn en angst en hebben net als alle dieren en mensen een sterke behoefte om te blijven leven..
Op 6 oktober 2016 kwamen maar liefst 60.000 van deze gevoelige doodsbange dieren om in een hel van vlammen en rook. De reactie van de kippenboer geeft aan dat ook bij hem de werkelijkheid nog niet is doorgedrongen. Dat hij, net als destijds Jos Hermens, totaal niet beseft wat er echt is gebeurd. Hij zit in de flow van zijn bedrijf. Hard werken, Het bedrijf van zijn vader voortzetten. Uitbouwen. Financieel je hoofd boven water houden, vernieuwen.
Zoals Jos Hermes destijds de aanslag in München alleen kon zien door de bril van zijn sportprestaties zo kan de kippenboer uit Waddinxveen de brand in zijn bedrijf uitsluitend zien door de bril van zijn onderneming. Hij is primair geschokt vanwege een ramp die zijn bedrijf heeft getroffen, het werk dat ongedaan is gemaakt.
Het leed van de werkelijke slachtoffers van de ramp kan hij blijkbaar niet bevatten of is hooguit een trieste bijkomstigheid bovenop het allesoverheersende leed van de boerenfamilie. En vanuit zijn perspectief gezien zijn zijn uitspraken niet egocentrisch of onverschillig maar authentiek en oprecht..
Mag een ondernemer niet zijn pijn uiten over een brand die zijn bedrijf, waar hij jarenlang voor heeft gewerkt in als legt? Jazeker, net zoals een topatleet zijn pijn mag uiten over het verstoren van een olympische droom waar hij jarenlang voor heeft getraind.
Dat mag en is nader beschouwd ook niet gek........ totdat het kwartje valt en je je realiseert dat jij niet het belangrijkste slachtoffer bent, dat jouw persoonlijke verlies volstrekt, maar dan ook echt volstrekt, in het niet valt bij het leed van de echte slachtoffers.
Bij de atleet is dat kwartje al vrij snel gevallen.
Ik zou het de kippenboer van harte gunnen dat bij hem ook ooit het kwartje valt en hij daaruit net als de atleet een beslissing kan nemen waar mensen hem 40 jaar later nog om kunnen bewonderen.
Bron: http://freefromharm.org/chicken-behavior-an-overview-of-recent-science/